Terugblik naar Draakje de verhaaltjes deel 2

Vorige week heb ik een stukje geschreven over het ontstaan van Draakje zelf. In deze blog ga ik het ontstaan van de verhaaltjes beschrijven, want ik kan leuk tekenen maar niet schrijven toch?

Ik heb gaande weg Draakje steeds verder uitgewerkt, onderzoek gedaan naar kleur en gezichtsuitdrukking. Deze ontwikkeling heb ik gedeeld op Facebook en zo kwamen er steeds meer mensen die een reactie achter lieten met de boodschap dat ik toch echt een kinderboek moest gaan maken. Of misschien wilde iemand anders het wel doen?

Een oud collega van mij reageerde dat ze graag mee wilde denken over verhaaltjes voor Draakje, zij had inspiratie genoeg. Super leuk, we hebben samen koffie gedronken en het gehad over jawel Draakje. Welke doelgroep we aan wilde spreken met de verhaaltjes. Het karakter van Draakje en welke ontwikkelingen hij mee zou gaan maken. We werden er allebei helemaal enthousiast van!

Dus na een gezellig samen koffie drinken, bijkletsen en fantaseren over onze draak verhaaltjes ging ik terug naar huis. Vol trots omdat ik door MIJN draakje iemand had geprikkeld er verhalen bij te willen verzinnen.

Na een tijdje verscheen het eerste verhaaltje in mijn mailbox.....LEUK. Super leuk verhaaltje over sneeuw!
Hij zou opgroeien bij zijn vaders en hij zou een beetje boefig zijn.
Na een tijdje volgde er nog een tweetal verhaaltjes, wederom erg leuk om te lezen. Ik was ondertussen bezig met het ontwikkelen van zijn vader draken.

Toen werd het een tijdje stil, dit gaf mij wat onrust. Want ja dit was mijn baan nu en had hele dagen de tijd om met Draakje bezig te zijn. Mijn oud collega daarentegen deed het tussen de bedrijven door (knap) maar niet altijd even makkelijk om er de tijd voor te maken, begrijpelijk.
Dat was het moment waarop ik een klein beetje het zelfvertrouwen begon te krijgen in het idee dat ik zelf misschien ook verhaaltjes kon schrijven.
Na lang nagedacht te hebben, heb ik met het schaamrood op mijn kaken een mailtje gestuurd naar mijn oud-collega met de uitleg dat ik toch wilde proberen zelf de verhaaltjes erbij te gaan schrijven.... Omdat ik een soort van 'haast' had met de verhaaltjes en ik nu had verzonnen dat een kinderboekje natuurlijk een heel mooie portfolio zou zijn voor mij. Zij was druk met een boel andere dingen die ik haar ook wilde gunnen en ik hoopte dat ze mij ook zou begrijpen......

Volgende week schrijf ik verder over haar reactie en het vervolg van Draakje de verhaaltjes in het laatste deel 3

Terug blik naar Draakje deel 1

Grappig hoe je soms, tijdens een pauze, wandeling of gewoon wanneer je tv zit te kijken terug de tijd in gezogen kan worden.
Dat had ik laatst, ik weet niet meer wat ik aan het doen was. Ik bedacht me in ieder geval ineens dat ik vorig jaar rond deze tijd net besloten had om zelf aan de slag te gaan met de verhaaltjes van Draakje....

Zo bedacht ik me ook dat het grappig is hoe Draakje ontstaan is (en hoe eigenlijk de meeste ideeën spontaan en op de meest gekke plekken ontstaan) Ik was net klaar met de cursus illustreren als zzp-er en bedacht me dat ik dan nu ook helemaal klaar gestoomd was om de illustreren. NOT, ik kwam er al snel achter dat je net als met je auto rijbewijs pas leert tekenen wanneer je het zelf moet verzinnen (dus niet in opdracht van een onderwijsinstelling) en ik gelijk geblokkeerd raakte in mijn creativiteit, tekenen en ideeën......PANIEK.

Nee hoor valt wel mee, ik herinnerde me een gesprek met iemand die tegen mij had gezegd (nadat ik had gevraagd of zij dacht dat ik goed genoeg kon tekenen om er mijn geld mee te verdienen) dat ze wist dat ik er de creativiteit voor had maar dat ze niet goed zicht had op mijn tekenkwaliteit omdat ze eigenlijk nog nooit een eigen ontwerp van mij had gezien. Ze gaf als voorbeeld een draakje, die kan je op heel veel verschillende manieren tekenen.....

Dat gesprek inspireerde mij om op dat moment, dat ik helemaal geblokkeerd raakte, te kijken of ik een leuk draakje kon tekenen.
Natuurlijk wilde het niet gelijk, maar ook door dat proces kom je er achter dat je altijd dingen moet proberen en fouten moet/mag maken voordat er 'echt' iets uit komt wat naar je wens is.
Dus na een heel proces van snoetjes tekenen, draak onderzoek op internet, nog meer snoet schetjes en oorschetsen kwam daar ineens langzaam Draakje uit mijn potlood wandelen.
Na nog wat schuiven met oogjes, een toevoeging van neusvleugels en een staart was ik tevreden en had ik een draakje ontworpen geheel in eigen stijl. Het was maar een niet ingekleurd plaatje van het Draakje, en een toepasselijke naam had ik ook nog niet. Maar ik was zo blij met zijn looks dat ik eigenlijk gelijk wist dat ik er meer mee moest doen. Zeker nadat ik hem op Facebook had gezet en iedereen zo enthousiast reageerde :-) en met het idee kwam dat hij in een kinderboekje moest komen. GEWELDIG IDEE!! Maar hoe, ik kan leuk tekenen maar kinderverhalen schrijven? Nee dat is echt niks voor mij, toch?

Het is er eigenlijk nog niet van gekomen om aan de persoon met wie ik toen dat gesprek had, NU te vragen wat ze van mijn draakje tekening vindt! Maar ik geloof dat door de reacties op Facebook te zien ze hem LEUK vind!

Van illustrator naar auteur en weer terug

De titel van deze blog zegt eigenlijk al genoeg, ik ga lekker als illustrator en tegenwoordig ook als auteur. Nee ik heb nog geen nieuwe auto kunnen kopen en ook niet een leuk boerderijtje. Maar dat wat ik doe gaat de laatste tijd zo fijn dat ik geen recht heb op klagen en het gevoel de wind in mijn rug te hebben. Dus ik geniet op volle toeren van mijn nieuwe pad.

Zo heb ik met mijn expositie in de kuip, in het stads krantje gestaan. Heb ik mijn eerste betaalde en officiële opdracht bijna afgerond met zeer tevreden klanten (en extra werk ;-) ). Maar bovenal ben ik trots op het feit dat mijn kinderboekje Draakje Draakestijn uitgegeven gaat worden.

Te bedenken dat ik Draakje vorig jaar voor het eerst heb leren kennen, toen hij mijn potlood uit kwam wandelen. (wat op zich al een leuke ervaring is ) Ik eigenlijk geen idee had wat ik verder met hem moest totdat iemand zei ' hij kan zo in een kinderboek'........nu ongeveer een jaar verder heb ik een kinderboekje geschreven. Met, zo zegt de beoordeling van de uitgever over mijn manuscript erg leuke vrolijke en leerzame verhaaltjes voor kinderen. Die met de nodige humor geschreven waardoor de verhaaltjes ook leuk zijn om voor te lezen voor volwassenen. Begeleid met mooie en kleurrijke illustraties.

Ik heb er niks meer aan toe te voegen, want hoe onervaren ik ook ben/was in het schrijven van verhaaltjes, dat was wel mijn doel en boodschap en die is dus goed overgekomen. Heel bijzondere ervaring om dat dan ook terug te krijgen.

Voordat je denkt dat ik naast mijn schoenen ga lopen, wees gerust er zijn genoeg uitgevers die geen brood zien of zouden zien in Draakje Draakestijn. Daarbij van kinderboeken schrijven word je nooit echt rijk. (tenzij iedereen in Nederland mijn boekje gaat kopen maar die kans acht ik zeer klein
;-) ) Maar je hebt ook maar 1 uitgever nodig, en die heb ik gevonden. En dus kan hij binnenkort besteld worden, hoe leuk.

Dus nu zit ik in een proces als auteur en illustrator van mijn eigen boekje, bij een uitgever die mij gelukkig gaat begeleiden bij elke stap op weg naar de uitgave van Draakje Draakestijn.

Even nog een klein beetje promotie in dit gezellige klets verhaaltje. Wil je op de mailinglijst komen van de uitgever? Stuur mij dan een mailtje ( ankebits@gmail.com ) en dan ben jij als eerste op de hoogte wanneer Draakje Draakestijn te bestellen is.

Ik BEN illustrator!

Na ruim een jaar is het dan zover..... ik ga mezelf verkopen als illustrator! Spannend, leuk, een van mijn doelen bereikt, onzeker, nieuwe uitdaging, wat zullen ze vinden???

Ik ben illustrator, als mensen aan mij vragen wat ik doe dan antwoord ik (zonder dat het heel raar voelt) ik ben illustrator! Daar is nog wel het een en ander aan vooraf gegaan voordat je 'omgeschoold' bent. Tuurlijk heeft het volgen van de cursus Illustreren als zzper mij hierbij geholpen maar het is vooral een proces wat je zelf doormaakt. Ik heb vooral in het begin veel gezegd, ik ben bezig mezelf te ontwikkelen als illustrator of ik ben illustrator in wording (waarna ik mezelf toch werkelijk afvroeg waarom dat in wording er bij aan geplakt moest worden, ik ben er niet eens zeker van dat het een echt begrip is ...... in wording!)

Eerst stap je uit je comfort zone door te denken ik wil wel iets anders gaan doen dan pedagogisch medewerker zijn...... vervolgens bedenken wat je dan wilt gaan doen..... en nu na ruim een jaar van zelf onderzoek, cursussen en vooral veel doen kan ik mezelf illustrator noemen. Ik heb nog geen opdracht gehad van een uitgever, wel mijn eerste opdracht een kaart te illustreren (dit uit mijn familiekring maar daar begint het veelal mee heb ik mij laten vertellen) Ik ben zelf heeeel veeeel aan het illustreren gegaan. Denk aan mijn kaartjes, Draakje Draakestijn, handlettering ontdekt en alles wat ik tussen door heb getekend maar niet openbaar heb gemaakt.

Dat alles heeft er toe geleid dat ik nu zonder er bij na te denken kan zeggen: 'Ik ben illustrator'. Ik ben blij met het halen van dit doel..... nu de rest van mijn doelen nog ;-)

Vandaag mijn eerste 'echte' werkdag als officieel illustrator (afgelopen donderdag heb ik mij ingeschreven bij de kvk) Nog leuk om te vertellen dat de mevrouw die mij hielp, erg geïnteresseerd was in mijn Draakje boek, zo erg zelfs dat ze aan het einde van ons gesprek haar email adres heeft gegeven. Met de vraag, wil je het me laten weten als je boek is uitgegeven want ik ben erg benieuwd! Leuk complement van iemand die je net 15 minuten kent, en ook een goed begin denk ik zo ;-) je weet wat ze zeggen een goed begin is het halve werk.

Dus heb je een illustrator nodig of ken je iemand die een illustrator zoekt.
Deze illustrator zoekt opdrachten...... let me know en vertel het door!

Aangenaam kennis te maken

Een van de leukste dingen (die ik nu al weet) van illustreren is dat je van te voren een idee hebt. Je werkt het uit en het wordt eigenlijk altijd anders dan in je gedachte. Soms mooier, maar soms valt het ook enorm tegen. Door meer ervaring op de doen kun je dit in de toekomst denk ik vaker van te voren al weten. Maar die ervaring doe ik nu op en moet dan ook eerst een idee/illustratie uitwerken voordat ik weet of het leuk is of niet.

Vooral bij het illustreren van kinderboeken en karakters is het elke keer weer een verassing. Neem bijvoorbeeld Nub (het eekhoorntje die voorkomt in de verhaaltjes van Draakje Draakestijn waar ik nu mee bezig ben). Ik heb bij het schrijven van de verhaaltjes al besloten dat het een eekhoorntje moest zijn, maar had nog geen idee wat voor een eekhoorntje. Daar ben ik vorige week mee bezig gegaan. Wat ik eerst doe is een 'normaal' eekhoorntje bestuderen (en nee ik ga niet uren in het bos zitten wachten tot de eekhoorntjes zich laten observeren door mij ;-) ) Lang leve internet en Google. Ik bekijk verschillende afbeeldingen van verschillende soorten eekhoorntjes (erg leerzaam, ik heb nooit geweten dat er zo veel verschillende soorten zijn) dan ga ik de 'echte' eekhoorntjes natekenen en schetsen om een duidelijk beeld te krijgen hoe zo'n beestje anatomisch in elkaar zit. Na dit soort schetsen heb ik hem 'in mijn vingers' en ga ik proberen er een Nub van te maken. Nub is een eekhoorn met een handicap (lees in de toekomst het boek en je weet waar ik het over heb hihihi) maar het is dus geen gewone eekhoorn. Ook als illustratie in een kinderboek is het leuk zo'n beestje een beetje meer cartoonachtig te maken. Dus ga ik op zoek naar verschillende oogjes, neusjes, oortjes en staarten. Alles probeer ik uit door het te schetsen en op het gegeven moment weet ik wanneer hij op het papier verschijnt en als alles klopt dat ik Nub (in dit geval) gevonden heb. En dat vind ik nu toch wel het allerleukste van illustreren dat er karaktertjes op het papier verschijnen, soms ineens zonder dat ik in de gaten heb dat ik er dichtbij zit.

 Elke keer weer een verassing, ik heb zoveel plezier in mijn nieuwe baan dat ik toch wel heel erg hoop dat ik dit mag blijven doen!

                                                     Aangenaam kennis te maken Nub.

Voor elke probleem, is een oplossing

Aquarel vindt ik een van de mooiste materialen om illustraties/schilderijen mee te maken. Schilderijen heb ik nog niet echt de tijd voor gehad/gemaakt, maar dat staat echt nog op mijn to do list!
Illustraties heb ik er al wel wat mee gemaakt. Wat een bijzonder zacht en lief effect kun je ermee krijgen. Maar als je heel veel verf gebruikt en weinig water ook een vrolijk en kleurrijk geheel. Alle kanten kun je er mee op (na 1000 uur oefenen en heel veel fouten maken en nog steeds blijven maken ;-) )

Het enige probleem dat ik heb met aquarel is dat je twee potje met water nodig hebt.  1 om je kwast mee schoon te spoelen en 1 om je verf mee aan te lengen...... Op zich zou dat helemaal niet zo moeilijk hoeven zijn, waar het niet dat ik het keer op keer voor elkaar krijg mijn kwast in het verkeerde potje te stoppen, op het verkeerde moment. Zo zit ik dus elke keer halverwege mijn aquarel kunstwerk met twee potten bruin water. En als ik heel veel pech heb, dan weet ik er ook nog wat van te drinken als ik niet oplet :-).  Zo wordt je 1 met je materialen maar ik kan het niemand aanraden, koffie smaakt echt lekkerder hihihi.

Maar zoals deze blog heet, heb ik nu de oplossing gevonden voor mijn water 'probleem' tijdens het aquarellen. Het heet een brush pen, (ook raar eigenlijk want het is gewoon een kwast maar goed dat is een ander verhaal). Die kun je vullen met SCHOON water, je knijpt in de pen en daar heb je het water wat je nodig hebt. Om je verf aan te lengen, je kwast schoon te maken, want daarna veeg je hem schoon aan een keuken rolletje of iets dergelijk en kwast is weer schoon! En misschien nog wel het belangrijkste van alles. Een knap mens die dat per ongeluk weet op de drinken!

Echt, er gaat een wereld voor me open in de kunstenaars/illustrator wereld! Ik ben benieuwd wat ik verder allemaal nog ga ontdekken... eerst maar weer eens deze water brush pen onder de knie krijgen. Met mijn teken tablet ben ik al bijna vriendjes!

Mijn eerste expositie.

Ongeveer 8 jaar geleden heb ik voor de eerste keer geëxposeerd met mijn schilderijen en tekeningen. Geëxposeerd is  eigenlijk al een te groot woord, want ik stond tussen allemaal huismoeders en hun zelf gemaakte/geknutselde kaartjes. Niet dat daar iets mis mee is. Maar ik voelde me al niet zo op mijn gemakt (aangezien de eerste keer je schilderijen en tekeningen aan vreemde laten zien op zich al doodeng is) maar als je dan ziet dat je ook nog eens heel erg opvalt omdat je zo'n beetje de enige bent die er staat met schilderijen........ 8 jaar geleden, maar ik weet nog als de dag van gisteren dat ik zo blij zou zijn als die dag voorbij was en ik weer veilig met mijn spulletjes thuis zou zijn. Mezelf de hele dag vertellend dat ik dit soort dingen nooit meer zou doen. Schilderen voor de hobby en alleen voor mezelf was prima. Maar toen stopte er een jonger meisje (leeftijd, ze gaat net op zichzelf wonen en is op zoek naar wat leuks voor aan de muur) met haar moeder bij mijn kraampje, slik! Ze wilde van twee verschillende schilderijen weten wat ze kosten aangezien er geen prijzen bij stonden. Nog een keer slik aan mijn kant, prijzen? Ik had er toch nooit bij stil gestaan dat er iemand mijn spullen zou willen kopen. (dat was wel de insteek van de markt, mijn insteek, kijken of er mensen stoppen bij mijn kraampje en de moeite nemen om goed te kijken. Of wandelen ze maar zo langs en zien ze mij over het hoofd. Ik was gewoon nieuwsgierig geweest. Waar ik  inmiddels ook al weer een aantal uur spijt van had ;-) )
Maar ze keken hoor,  nadat ik klaar was met slikken en rood worden, heb ik maar zo wat bedragen genoemd die ik wilde hebben voor de schilderijen waar het meisje interesse in had. Nadat mijn 'klant' nog even een rondje had gelopen over de markt. Om te bedenken welke van de twee ze wilde hebben, kwam ze terug ( iets dat ik allang niet meer had verwacht natuurlijk) en betaalde mij het geld. Ik gaf met een heel dubbel gevoel het/MIJN schilderij aan haar mee.... Een hele vreemde ervaring maar wel het begin van mijn kunstenaars  'carriere'.

Inmiddels heel wat ervaringen rijker wat betreft schilderijen verkopen, het aankleden van mijn expositie's en al minder bang voor reactie's van anderen. Aanstaande zaterdag is de opening van mijn expositie bij het winkeltje ZINIZ in Deventer, van 14.00 /15.00. Vervolgens hangen mijn werken daar ongeveer 2 maanden.

Ik heb er zin in!