Mijn eerste expositie.

Ongeveer 8 jaar geleden heb ik voor de eerste keer geëxposeerd met mijn schilderijen en tekeningen. Geëxposeerd is  eigenlijk al een te groot woord, want ik stond tussen allemaal huismoeders en hun zelf gemaakte/geknutselde kaartjes. Niet dat daar iets mis mee is. Maar ik voelde me al niet zo op mijn gemakt (aangezien de eerste keer je schilderijen en tekeningen aan vreemde laten zien op zich al doodeng is) maar als je dan ziet dat je ook nog eens heel erg opvalt omdat je zo'n beetje de enige bent die er staat met schilderijen........ 8 jaar geleden, maar ik weet nog als de dag van gisteren dat ik zo blij zou zijn als die dag voorbij was en ik weer veilig met mijn spulletjes thuis zou zijn. Mezelf de hele dag vertellend dat ik dit soort dingen nooit meer zou doen. Schilderen voor de hobby en alleen voor mezelf was prima. Maar toen stopte er een jonger meisje (leeftijd, ze gaat net op zichzelf wonen en is op zoek naar wat leuks voor aan de muur) met haar moeder bij mijn kraampje, slik! Ze wilde van twee verschillende schilderijen weten wat ze kosten aangezien er geen prijzen bij stonden. Nog een keer slik aan mijn kant, prijzen? Ik had er toch nooit bij stil gestaan dat er iemand mijn spullen zou willen kopen. (dat was wel de insteek van de markt, mijn insteek, kijken of er mensen stoppen bij mijn kraampje en de moeite nemen om goed te kijken. Of wandelen ze maar zo langs en zien ze mij over het hoofd. Ik was gewoon nieuwsgierig geweest. Waar ik  inmiddels ook al weer een aantal uur spijt van had ;-) )
Maar ze keken hoor,  nadat ik klaar was met slikken en rood worden, heb ik maar zo wat bedragen genoemd die ik wilde hebben voor de schilderijen waar het meisje interesse in had. Nadat mijn 'klant' nog even een rondje had gelopen over de markt. Om te bedenken welke van de twee ze wilde hebben, kwam ze terug ( iets dat ik allang niet meer had verwacht natuurlijk) en betaalde mij het geld. Ik gaf met een heel dubbel gevoel het/MIJN schilderij aan haar mee.... Een hele vreemde ervaring maar wel het begin van mijn kunstenaars  'carriere'.

Inmiddels heel wat ervaringen rijker wat betreft schilderijen verkopen, het aankleden van mijn expositie's en al minder bang voor reactie's van anderen. Aanstaande zaterdag is de opening van mijn expositie bij het winkeltje ZINIZ in Deventer, van 14.00 /15.00. Vervolgens hangen mijn werken daar ongeveer 2 maanden.

Ik heb er zin in!

Nooit te oud om te leren?!

Afgelopen weekend heb ik voor mijn verjaardag een tekentablet gekregen!! Ik ben daar heel erg blij mee, ondanks dat ik het gevoel heb (wanneer ik met dat ding bezig ben) alsof ik opnieuw moet leren lopen!!

Een tekentablet is eigenlijk zo'n grappig tekenblokje van vroeger waar je met een plastic pen mooie tekeningen op kon maken. Wanneer je dan de schuif aan de onderkant heen en weer deed was je tekenbord weer schoon.
Daar doet een tekentablet me aan denken alleen is dit dat veel moeilijker!! Want in plaats van een tekening onder je pennetje, ontstaat er nu een tekening (of dat wat ik aan het krabbelen ben, een echte tekening kan ik het nog niet noemen ;-)) op je beeldscherm! En dat doet wat met je hersencellen (in ieder geval met die van mij, maar het schijnt dat er meer mensen zijn die dit ondervinden)

Het is een ideaal middel om een met de handgemaakt illustratie te digitaliseren, maar zoals ik van het weekend vernam van iemand die hier al jaren mee bezig is. Je kunt er ook schilderijen etc mee maken alleen dan natuurlijk zonder water en dergelijke :-) en dat is nu juist het pluspunt.

Je kan er nog veel meer mee, maar dat moet ik nog uit gaan vogelen. Lang leven, you tube. Wat ik daar allemaal al niet geleerd heb over het illustratie programma Adobe Illustrator (en dat is nog lang niet klaar) zo zal ik ook vrienden moeten gaan worden met mijn nieuwe tekentablet, maar dat gaat vast goed komen want zoals de titel van deze blog al zegt..... 'Je bent nooit te oud om te leren' en daar ben ik de afgelopen tijd een mooi voorbeeld voor ;-) vind ik zelf!

GO WITH THE FLOW

Ik vind het zo grappig om te merken dat sommige dingen die gebeuren blijkbaar zo moeten zijn. Dit klinkt wel heel diep, maar valt best mee hoor. Dus wees niet bang en lees rustig verder.

Zo had ik een maandje geleden nog de volle overtuiging dat ik een moestuin boek voor kinderen moest schrijven. Leuk voor de beginnende tuinder vanaf een leeftijd van 7 jaar en met de nodige humor geschreven.

Waar het niet dat elke keer draakje weer opdook.... op wat voor een manier dan ook. Ik had ineens een nieuwe illustratie bedacht met hem of ik pakte een papiertje en daar viel hij tussen uit.Iemand reageerde op een Draakje bericht die ik een hele tijd geleden op Facebook  had gezet. Ik kreeg steeds meer nieuwe ideeën voor een nieuw verhaal lijn. Ook de uitnodigingen kaartjes met Draakje kwamen ineens op!

Maar ik was druk bezig onderzoek te doen en te schrijven voor mijn moestuin boek voor kinderen. Totdat ik er niet meer omheen kon (sinds vorige week dus, voor degenen die mijn vorige blog gelezen hebben) Ik ben een ochtend in de bieb gaan zitten, en heb een boel kinderboeken bestudeert! Maar ook boeken over waar je op moet letten als je een boek wilt schrijven etc. (geloof me ik haal me echt niets in het hoofd en ik ben zeker geen schrijver! Daar is mijn Nederlandse grammatica echt te slecht voor :-) ) Dit soort ochtenden in de bieb gaan nog meer komen, je bent blijkbaar nooit klaar met leren.

Maar ik ben nou eenmaal dit pad gaan bewandelen. Ik heb zelfs al even onderzoek gedaan naar het uitgeven van een boek bij uitgevers, maar ook het zelf uitgeven van een boek......... (niet verder vertellen ;-), dat pad duurt nog wel even voordat ik die ga/kan bewandelen) Dus na de aanmoediging van vorige week, ben ik nu druk bezig een verhalen boekje bij elkaar te verzinnen en stiekem kan ik vertellen dat (ik vind) dat het best goed lukt!

Zo zie je maar weer dat je wel kan bedenken dat je als pedagogisch medewerker met kinderen wilt werken in de buitenschoolse opvang. Of toch liever iets doen met je creativiteit. Dat je een jaar later een moestuin boek wilt gaan schrijven of blijkbaar toch niet ;-) !! Als je pad anders uitgestippeld moet worden merk je dat vanzelf doordat dingen en ideeën goed voelen of dat het lijkt of je aan alle kanten tegengewerkt wordt. Dat is een van de dingen die ik het afgelopen jaar heb geleerd. GO WITH THE FLOW.

Het eerste verhaaltje over Draakje Draakestijn (geschreven door Anke Bits)

Ze zeggen dat een eigen geïllustreerd boekje de beste portfolio is die je  kan krijgen (als het uitgegeven wordt, en zo heb ik me ook laten vertellen die kans is maar heel klein)

Maar aangemoedigd door verschillende reactie's op mijn Draakje heb ik besloten dat ik toch al spannend bezig ben dus dat dit er ook nog wel bij kan, denk aan mijn eerste blog 'wie niet waagt wie niet wint'. Met andere woorden we proberen het gewoon!

Dus hieronder mijn eerste draak verhaaltje, ik zou graag willen weten wat jullie ervan vinden. Opbouwend of aanmoedigend ik wil het graag weten.
Ik denk dat het voorgelezen kan worden vanaf 4 jaar en zelf gelezen kan worden door kinderen vanaf 7 jaar. Maar als daar andere meningen of ideeën over zijn?

Hoe Draakje Draakestijn begon.

Draakje Draakestijn is een jongens draak van 8 jaar oud. Hij woont bij zijn tante’s Fetta en Tinni. Dit zijn heksen die altijd uit zijn op kattenkwaad. Ze vinden het leuk andere mensen te laten schrikken en plagen. Draakje is niet zo, hij wil het altijd goed doen en vrienden zijn met iedereen. De tante’ s zijn daar niet zo blij mee want ze hebben er toch alles aan gedaan om van Draakje net zo’n boef te maken als ze zelf zijn.

Het begon met een ei wat de hekjes vonden toen ze zich aan het vervelen waren. Vliegend over het bos valt het oog van Fetta ineens op iets wat er tussen de bladeren ligt. ‘ Kijk daar eens’ zegt Fetta. ‘Laten we  gaan kijken wat het is.’ Ze zien het gelijk als ze dichterbij komen. Het is een heel groot ei. ‘Oh lekker.’ zegt Fetta, ‘dat kunnen we vanavond lekker gaan bakken met wat spek!’ 

‘Nee joh’ zegt Tinni, dit is niet zo maar een ei. Ik denk dat het een draken ei is. Waarschijnlijk alleen gelaten door zijn papa en mama.’ 

Ze besluiten het ei mee te nemen naar huis en wikkelen hem in een deken. Stoppen het in een mandje en zetten het bij het warme haardvuur.

En ze wachten en wachten en wachten nog wat langer......

Er gaan vier dagen voorbij en dan ineens begint het ei te breken, zover dat er een klein drakenhoofdje uitkomt.

‘Ach wat is hij schattig!’ roept Tinny.  ‘Nou  dat is toch het laatste wat we willen een schattig draakje! Laten we ervoor zorgen dat dit een echte gevaarlijke draak wordt die ons kan beschermen!’

‘Een goed begin is het halve werk, laten we een goede naam voor hem verzinnen.’ Zegt Fetta. ‘Ik zat te denken aan Draco de verschrikkelijke!’ Nee dat vindt Tinni geen leuke naam voor zo’n schattig maar toch heel gevaarlijke draak. ‘Laten we hem gewoon Draakje noemen, dat is toch een leuke naam en lijkt me duidelijk genoeg.’ Dat vind Fetta goed maar dan moet er wel Draakestijn achter zodat mensen weten dat hij heus niet zo lief is als hij er uitziet.

De heksjes zijn het met elkaar eens........ Draakje Draakestijn zal het zijn!

Oh ja en de  echte illustraties moeten nog komen ;-)!
Ik ben benieuwd!

Weltrusten

Een manier vinden om je gedachten en ideeën een beetje te ordenen. Dit betekende voor mij in het begin overal briefjes en mapjes....... Handig? absoluut niet! Maar daar heb ik een handige (vrij simpele, onder het mom waarom heb ik daar niet zelf aan gedacht) oplossing voor gevonden!

Een heus klein notitieboekje die je altijd bij je kan hebben!! Grandioos hahaha want zoals ik inmiddels uit ervaring weet, komen goede ideeën en inspiratie op de meest vreemde momenten! En meestal ook op plekken waar je de ideeën liever niet zou willen hebben omdat je met heel wat anders bezig bent. Bijvoorbeeld als je wilt slapen, iedereen kent het wel denk ik (alhoewel ik ben bang vooral vrouwen) je ligt in bed en je kan de slaap nog niet helemaal vatten.... Terwijl je nog wel zo moe was ;-) en dan ga je bedenken wat het progamma de volgende dag voor je in petto heeft! DOM maar toch gebeurt het, daar komen de ideeën en vaak goede ook. Dingen waar je niet meer aan hebt gedacht en eigenlijk echt niet mag vergeten. Of in mijn geval nieuwe ideeën voor ondernemen, schilderijen en illustraties. Leuk, maar ik lig in bed dus wat moet ik ermee en denk maar niet dat ik de volgende morgen nog kan terug halen welke goede ideeën dat ook al weer waren die me de avond ervoor wakker hielden!

Maar daar is dus een hele simpele oplossing voor..... een notitie boekje! Nou ben ik nog niet zo ver dat ik er een naast mijn bed heb liggen, aangezien ik bang ben dat ik dan nooit ga/kan slapen.

Van het weekend las ik een artikel over dit soort ideeën en dat het algemeen bekend is dat deze inspiratie juist komt door dat je ontspant (sterker nog ik zal een goede tip doorgeven, het word ook geadviseerd om te ontspannen om inspiratie te vinden als je hier naar op zoek bent) Dus wanneer ik tv aan het kijken ben of een tijdschrift leest heb ik tegenwoordig mijn notitieboekje bij de hand! En zo is mijn hoofd meestal redelijk leeg als ik wil slapen.

                                                      Wat een uitvinding!